VEDA’LARA DAİR
Her veda biraz acıtır insanın canını,
Her veda buruk bir tat bırakır, gidenin de kalanın da ağzında…
Bazen yenilgiyi kabullenip gitmek gerekir, bazense bir mücadele bekler seni ardında
Bazı vedalar dönülmezdir, bazılarıysa kıymet bilmek içindir aslında…
Öğretir sana vedalar, kim nerede kim gerçek, kim vaz geçilmez kim geçici bir heves…
Savaşmak gerekince savaşmak kadar, gitmek gerekince gidebilmek de bir zafer…
…
Sevdiğim bir kokuya veda eder gibi,
Seni bıraktım gülünün bahçesine…
Ezdiğin bu kır çiçeğinin gölgesinde,
Bugün vaz geçiyorum senden, çocukluğumdan kalma bir hüzünle...
Son bir kez sarılamadan ve bilerek ilk günden,
Kalbini teslim eden ilk kaybedenken,
Savaşı bilmeyen ben, bile bile yeniliyorum sana...
Gülümse haydi benim sevdiğim gibi şimdi,
Gülümse haydi inadına, kazandığın sanki bir zafermiş gibi...
Yol uzun, ömürden dahada uzun bu yol...
Tanıdık bir sese, sadece sana ait bir tene,
Kalbine güneşi getiren o gözlere,
Eskiden çok eskiden kalma bir veda benimki…
Kalbin bende demiştim sana, onu da al,
Seni bıraktım artık, gül bahçelerine...
VEDA